Wetgeving verenigingswerk schiet doel voorbij: Sportfederatie vraagt nieuw statuut

Begin 2022 voerde de overheid een gloednieuwe wetgeving in om het zwartwerk binnen de sportwereld aan te pakken. Drieënhalf jaar later lijkt het statuut van de verenigingswerker zijn doel volledig voorbij te schieten, klinkt het. Sportclubs gebruiken het statuut een pak minder om trainers, officials en sportcoördinatoren als verenigingswerker te registreren, zo blijkt uit onderzoek van de Sportfederatie op basis van gegevens van de Rijksdienst voor Sociale Zekerheid. Wat het nog opvallender maakt, is dat de voorbije jaren het aantal actieve trainers met liefst tien procent toenam.

Administratieve rompslomp zou de tendens kunnen verklaren. Clubs die hun coördinatoren, trainers en officials als verenigingswerker registreren worden bijvoorbeeld verplicht om een arbeidsreglement op te stellen en een verzekering tegen arbeidsongevallen af te sluiten. Dat is voor het gros van de clubs nieuw en complex, klaagt de Sportfederatie aan, met boetes tot gevolg.

De Sportfederatie roept de federale regering op om opnieuw een statuut van verenigingswerker te voorzien, met verschillende pijlers. "Het moet een eerlijke en realistische fiscaliteit bieden en een duidelijk onderscheid maken met de vrijwilligerswet", zegt algemeen directeur Pieter Hoof. "Verder moet er een duidelijk verschil zijn met de reguliere tewerkstelling. Tot slot moet het systeem administratief veel eenvoudiger."

Philippe Muyters, N-VA-fractieleider in het Vlaams Parlement, wil daarom het statuut nieuw leven inblazen. "Van clubs en sportfederaties wordt een steeds hogere mate van professionalisering verwacht. Voor essentiële medewerkers die daartoe bijdragen, is er nood aan een tussencategorie tussen enerzijds het zogenaamde vrijwilligerswerk en anderzijds officiële tewerkstelling", vindt Muyters, vroeger zelf Sportminister.